معنی درس ششم فارسی دهم (شعر مهر و وفا) - هوم درس

درس ششم فارسی دهم :

۱- هر آن که جانب اهل وفا نگه دارد/ خداش در همه حال از بلا نگه دارد
معنی: هر انسانی که بندگان خدا را یاری کند، خداوند در همه حال او را در درماندگیها یاری خواهد کرد.

۲- حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست / که آشنا سخن آشنا نگه دارد
معنی: تنها در حضور دوست ، از عشق او سخن می گویم، زیرا دوست ، رازِ دوست را فاش نمی کند.

۳- دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای/ فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد
معنی: ای دل! به گونهای زندگی کن که اگر خطا و گناهی از تو سر زد و پای تو لغزید، فرشتگان با دعا کردن به درگاه خداوند
، تو را از گزند حوادث حفظ کنند.

۴- گرت هواست که معشوق نگسلد پیمان / نگاه دار سر رشته تا نگه دارد
معنی: اگر در آرزوی آن هستی که معشوق به عهد و پیمان خود وفا کند، به پیمان و محبت خود پایبند باش تا او نیز چنین
کند.

۵- صبا بر آن سر زلف ار دل مرا بینی / ز روی لطف بگویش که جا نگه دارد
معنی: ای باد صبا! وقتی به حریم یار من راه یافتی و در زلف او پیچیدی، به دل من که در زلف او آشیان دارد، سفارش کن که
آن پناهگاه امن را از دست ندهد.

۶- چو گفتمش که دلم را نگاه دار چه گفت / ز دست بنده چه خیزد خدا نگه دارد
معنی: وقتی به زلف یار گفتم که مقام و منزلت دل مرا نگه دار، چه پاسخی داد؟ گفت: از دست من چه کاری ساخته است؟
خدا باید نگه دارد.

۷- سر و زر و دل و جانم فدای آن یاری / که حق صحبت مهر و وفا نگه دارد
معنی: تمام وجود و اموالم من فدای آن یاری باد که حق دوستی و وفاداری را نگه دارد و قول و قرارهای قبلی را فراموش
نکند.

۸- غبار راهگذارت کجاست تا حافظ / به یادگار نسیم صبا نگه دارد
معنی: ای یار! غبار گذرگاهی که تو بر آن قدم نهادهای کجاست؟ تا حافظ، آن را به رسم یادگاری از بوی خوش نسیم ، برای
خود نگه دارد.